Αργήσαμε πολύ...για να φτάσουμε ως εδώ.

Αργήσαμε πολύ για να φτάσουμε ως εδώ πού δεν πάει άλλο πια, ποιος είμαι εγώ που τώρα πρέπει να σου πω; Ο κόσμος που παλεύει να κλείσει αυτή η πόρτα, σε μια παλιοκοινωνία που νοσεί και κανείς μας πια δεν μπορεί να μείνει χωρίς να χτυπηθεί από το κακό που μας ήρθε. Προχτές είδα μια κυριούλα να ψάχνει παξιμάδια μέσα στα σκουπίδια, και χτες ήρθε μια κυριούλα να ανταλλάξει το Kayenn της για 15000Ε. Εάν τις έβλεπες κάπου αλλού μαζί  δεν καταλάβαινες ποια είναι αυτή που έχει πιο μεγάλο πρόβλημα.Τι διαφορά έχει δημιουργηθεί στην κοινωνία μας σε τόσο μικρό διάστημα; Πότε αυτή η ζυγαριά θα έρθει σε μια ισορροπία; Πραγματικά μας ψεκάζουν με κάτι; Δέν μπορώ να βρω άλλη εξήγηση. Τραβάμε τώρα  όπου θέλουν να μας πάνε και όπως λένε και όλοι οι "δάσκαλοι" μας, πώς πρέπει στο καράβι να μείνουμε επάνω και μόλις κοπάσει η φουρτούνα θα δούμε...να σέβεσαι και φροντίζεις για το καλό της επιχείρησης". Μια ζωγραφιά που έκαναν παιδιά σ' έναν γκρεμισμένο τοίχο είδα χτες και έγραφε από κάτω καλύτερα στον άσο παρά άγχος μην τα χάσω. Τελικά μήπως μας αξίζει αυτό που περνάμε; Μήπως μας κάνει καλό αυτή η νηστεία; Τι να σου πω τι ν' αλλάξεις αφού δεν έκανα εγώ την αρχή; Δύσκολες ώρες θα έρθουνε και μεις και πάλι θα τραβήξουμε το κουπί και οι βολεμένοι θα γλεντάμε.Ας χαρούμε λοιπόν το σήμερα γιατί αύριο ποιος ξέρει τι θα γίνει.